'Αλυτα μυστήρια στο Νησί του Πάσχα
Το Νησί του Πάσχα ανακαλύφθηκε το 1772 από τον Ολλανδό θαλασσοπόρο Giakob Rogkeven, ωστόσο μέχρι σήμερα καλύπτεται από ένα μεγάλο μυστήριο και από πολλούς άλυτους γρίφους τους οποίους δεν έχουν καταφέρει να λύσουν οι αρχαιολόγοι.
Οι τεράστιες κεφαλές moai που βρίσκονται τοποθετημένες στα υψώματα του νησιού, αποτελούν αντικείμενο έρευνας τόσο για την κατασκευή τους όσο και για τον τρόπο μετακίνησής τους, ενώ στα γλυπτά υπάρχουν επιγραφές στη γλώσσα rapanuyskom η οποία δεν έχει ακόμη αποκρυπτογραφηθεί!
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, πολλές επιστημονικές ομάδες προσπάθησαν να μετακινήσουν αντίγραφα των moai (το ψηλότερο όλων, το εντυπωσιακό «Paro», στέκεται σε ύψος 10 σχεδόν μέτρων και ζυγίζει περισσότερους από 74 τόνους) αποκλειστικά με τα πενιχρά μέσα που διέθεταν οι κάτοικοι της περιοχής (Rapa Nui).
Την πιο πειστική απάντηση έδωσαν οι Αμερικανοί ερευνητές Hannah Bloch και Carl Lipo, οι οποίοι αφού κατασκεύασαν ένα πιστό αντίγραφο moai, κατάφεραν με την βοήθεια τριών ομάδων που είχαν δεμένο το άγαλμα με σχοινιά, να το μετακινήσουν όρθιο τραβώντας το συγχρόνως από τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις.
Με την παραπάνω τεχνική το moai κινείται προς τα εμπρός (το άγαλμα μοιάζει κυριολεκτικά να περπατάει) δίνοντας την δυνατότητα στους Rapa Nui να μεταφέρουν εύκολα και γρήγορα τα αγάλματα από τα λατομεία του νησιού στον χώρο τοποθέτησής τους. Συγχρόνως δίνεται και η επιστημονική απάντηση στους θρύλους των ντόπιων που έκαναν λόγο για ''τα αγάλματα που…. περπατούν''.
Οι εκπλήξεις που κρύβει το Νησί του Πάσχα συνεχίστηκαν το 2012, όταν η αρχαιολογική σκαπάνη της Αμερικανίδας Joan Van Timburg αποκάλυψε ότι τα αγάλματα δεν είναι μόνο τα τεράστια κεφάλια, αλλά υπάρχει και το σώμα τους μέσα στη γη, προσδίδοντας επιπλέον μυστήριο στην περιοχή αυτή.
Όταν πάτησε το πόδι του στο νησί ο Ολλανδός ναύαρχος Giakob Rogkeven, αντίκρισε έναν τόπο χωρίς βλάστηση και μία τοπική κοινωνία με εξαθλιωμένους κατοίκους. Οι λόγοι που προκάλεσαν την συγκεκριμένη καταστροφή έχουν αποτελέσει αντικείμενο πολλών συζητήσεων, χωρίς ωστόσο αυτοί να έχουν αποσαφηνιστεί.
Το βέβαιο είναι ότι το 800 ή 900 μ.Χ. οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού εγκαταστάθηκαν σε έναν επίγειο παράδεισο με εξαιρετικές συνθήκες διαβίωσης, με αποτέλεσμα να αυξάνεται συνεχώς ο πληθυσμός τους.
Οι νέοι άποικοι αποψίλωσαν τα πυκνά δάση για να φτιάξουν καλλιεργήσιμες εκτάσεις θεωρώντας πως τα δέντρα θα μεγάλωναν σύντομα. Δυστυχώς η αποψίλωση πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις και οδήγησε μέχρι την ολοκληρωτική εξαφάνιση των δασών στα τέλη του 17ου αιώνα.
Σύμφωνα με τον Terry Hunt του Πανεπιστημίου της Χαβάη, στην οικολογική καταστροφή συνέβαλαν και οι αρουραίοι που μεταφέρθηκαν στο νησί με κανό από τους πρώτους κατοίκους.
Ο συνδυασμός των πεινασμένων τρωκτικών και της γεωργικής εκμετάλλευσης στάθηκε μοιραίος για τα φοινικόδεντρα που αδυνατούσαν πλέον να ανανεωθούν και συνέβαλε καθοριστικά στην καταστροφή του οικοσυστήματος.
Η κατασπατάληση των φυσικών πόρων και η αλόγιστη χρήση του φυσικού πλούτου του νησιού, επέφερε σύντομα μία από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές που έχει κάνει ποτέ ο άνθρωπος στο φυσικό του περιβάλλον!
