Ένας έλληνας στην καρδιά της ...«Πύλης της Κολάσεως»
Η απόκοσμη όψη του σε καθηλώνει και σου δημιουργεί συναισθήματα θαυμασμού και δέους! Ονομάζεται Derweze ή Darvaza... αλλιώς «πύλη της κολάσεως» και βρίσκεται στην έρημο του βόρειου Τουρκμενιστάν.
Πρόκειται για έναν τεράστιο κρατήρα ο οποίος δημιουργήθηκε από γεωλόγους 43 χρόνια πριν όταν μελετούσαν την περιοχή. Στην προσπάθειά τους να ανοίξουν μία τρύπα στο έδαφος, ανακάλυψαν μια σπηλιά φυσικού αερίου. Το έδαφος γύρω από την τρύπα κατέρρευσε και αποκαλύφθηκε ένας κρατήρας με διάμετρο 70 μέτρα!
Οι γεωλόγοι υποψιασμένοι ότι το άνοιγμα θα απελευθέρωνε δηλητηριώδη αέρια στην ατμόσφαιρα, αποφάσισαν να βάλουν φωτιά με σκοπό να εξαντληθούν τα εύφλεκτα αέρια. Κάτι τέτοιο βέβαια δεν συνέβη ποτέ και ο κρατήρας παραμένει φλεγόμενος μέχρι και σήμερα.
Ο Ελληνικής καταγωγής Καναδός εξερευνητής και κυνηγός καταιγίδων Γιώργος Κουρούνης, πριν από λίγους μήνες έγινε ο πρώτος άνθρωπος που τόλμησε και κατέβηκε στην «καρδιά» του Darvaza σε βάθος 30 μέτρων. Σε αντίξοες πραγματικά συνθήκες, συνέλεξε δείγματα από το έδαφος με την ελπίδα να διαπιστώσει αν η ζωή θα μπορούσε να επιβιώσει σε τόσο σκληρές καταστάσεις, στη Γη ή κάπου αλλού στο σύμπαν.
Ο ίδιος μιλώντας για την εμπειρία του αναφέρει: «Το σημείο πάντα με γοήτευε. Η ιστορία πίσω από το πώς εμφανίστηκε ο κρατήρας ήταν τυλιγμένη στο μυστήριο, και δεν υπάρχει άλλο μέρος σαν αυτό στη Γη. Είναι πολύ μοναδικό, δεδομένου ότι δεν υπάρχει άλλο μέρος με λάκκο καύσης μεθανίου που είναι σαν να εκτοξεύεται από το έδαφος σε υψηλή πίεση. Είναι συναρπαστικό, είναι εντυπωσιακό, και υπάρχουν πολλά που μπορούμε να μάθουμε για αυτό το φαινόμενο».
Αναφερόμενος στην προετοιμασία του για την δύσκολη αυτή αποστολή, εξηγεί: «Χρειάστηκα 1,5 χρόνο για τη προετοιμασία και το σχεδιασμό της αποστολής, για να πάρω την άδεια και να επανδρώσω την ομάδα μου. Επίσης είχαμε κάνει μεγάλη προετοιμασία. Είχαμε φτιάξει ένα σύστημα με σχοινιά σε τοπικό φαράγγι του ποταμού και εξασκούμασταν εκεί. Επίσης φορούσα ειδική στολή που ανακλά τη θερμότητα και αυτοδύναμη αναπνευστική συσκευή, ενώ χρειάστηκα και ειδικό εξοπλισμό γιατί ένα κανονικό σχοινί αναρρίχησης θα έλιωνε από την υπερβολική ζέστη. Παράλληλα βάζαμε φωτιά με εφέ στην περιοχή κάτω από τα πόδια μου, ώστε να προετοιμαστώ ψυχολογικά και να μην πανικοβληθώ μέσα στον κρατήρα. Όταν μπήκα μέσα πρώτη φορά και κοίταξα κάτω ήταν σαν ταινία επιστημονικής φαντασίας. Η φωτιά και η ζέστη στρεβλώνει τον αέρα γύρω και το κύμα θερμότητας είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορούσαμε να κοιτάξουμε κατ 'ευθείαν προς τον άνεμο. Προστατεύαμε το πρόσωπό μας με τα χέρια μας όταν βρισκόμασταν την άκρη του κρατήρα.»
Να σημειωθεί πως το 2010, ο τότε πρόεδρος της χώρας επισκέφθηκε την περιοχή και διέταξε τη σφράγιση του κρατήρα. Κάτι που τελικά δεν έγινε, όπως δεν έγινε και καμία προσπάθεια για την εκμετάλλευση της θερμικής ενέργειας του φλεγόμενου κρατήρα.